Kendini Sevmek

Herkese merhabalar :) 

Bugün hayatımda en çok zorlandığım şeyden bahsedeceğim; kendimi sevmek. Bu yazıyı birkaç bölüm halinde bile yayınlayabilirim çünkü biliyorum ki dışarıda benim gibi insanlar var ve ben onlara yardım etmek istiyorum. 

Kendi bedenime 14 yaşlarındayken küstüm sanırım. 14 yaşına kadar çok fazla kilolu olmasam da ortaokulun son senesinde yaşadığım sıkıntılardan dolayı öncelikle çevreye küsüp eve kapanmış sonrasında ise durdurulamaz bir şekilde 10 kilo almıştım. Önceden giydiğim şeyleri giyememek, liseye başlarken fazla kilolu olmak beni psikolojik olarak fazla etkiledi. Gerçi o zamanlar pek şikayetçi değildim. Kilolu olduğum için kendimi koruduğumu düşünüyordum. Eh bir de gıcık bir bünyeye sahip olduğum için biri kilo vermemi söylese ben daha fazla yiyordum :D Yemek yemeyi sevsem de sağlıklı bir beslenme düzenim olmadı hiç. Daha çok abur cubur insanıyım ben. Bu yüzden hissettiğim her duyguyu abur cubur yiyerek bastırmaya çalıştım.

Lise zamanlarında hoşlandığım çocuklardan karşılık alamamak bütün sorun sadece bedenimmiş gibi düşünmeme sebep oldu. Biri beni sevmiyorsa sebebi kilolu oluşumdur. Biri bana şöyle bir şey yaptıysa sebebi kilolu oluşumdur gibi bir çok saçma sapan düşünceler geçti aklımdan. İnsanlardan yüzüme bakıp kilomla uğraşan falan olmamıştı lakin şunu da söylemeliyim ki sizin birine zalim olmanızdan daha çok o kişinin kendisine karşı acımasız olması canını daha çok yakıyor. Ben belli bir yaşa kadar kendime çok acımasız davrandım. Bedenime sinirlendim, yemek yiyerek kendimi mutlu etmeye çalıştım. Bedenime sinirlendim, rahatlamak için saatlerce yatıp dizi izledim vs. Televizyon dizileri de hiç yardımcı olmadı açıkçası. Dünyada sadece fit insanlar varmış gibi bütün karakterlerin zapzayıf olması daha çok moralimi bozdu :D 

Kendimi sevmeye başlamam yıllarımı aldı, hala alıyor. Kilolarımla barışıp onları kabullenmem  zor oldu ama onlarda benden bir parçaydı sonuçta. Onlara kızıp küsersem kendi bedenim için daha sağlıksız olacaktı. İşte o zamanlar fark ettim. Diğer insanların sevgisine değil benim kendimi sevmeye ihtiyacım vardı. En büyük ve en zor adım da kendimi sevmekti. 

Bu sürecimde çevremdekilerin ve dinlediğim şarkıların büyük etkisi oldu. Güç buldum, mutlu hissettim. Açıkçası insanların kendilerini sevmelerinde yalnız kalmalarının olumlu bir etki getireceğini düşünmüyorum. Kendimden örnek verecek olursam zihnimde konuşan iki farklı ses vardı. Biri olumlu şeyler söylerken diğeri olumsuzluğunu saçıyordu etrafa. Güçlü tarafta olumsuz sözlerdi kendime söylediğim. Sonsuza giden şarkı listem ve yakınlarım sayesinde o sesle kapışacak güce eriştim :D 

Sizlere şunu söylemek istiyorum. Yalnız değilsiniz. Dünya sizin gibi düşünen insanlarla dolu. Bunu twitterda yazdığım bir yazıyla fark ettim. Kilolu bir insan olarak düşüncelerimden bahsetmiştim. O gün telefonumu açamaz oldum. Ağlayarak yazdığım tweetler bazı insanların kalbine dokunmuştu. Kimisi benimle aynı şekilde yaşadığı süreçten bahsetmişti, kimisi bunları sesli bir şekilde dile getirdiğim için bana teşekkür ediyordu. Hala duruyor o mesajlar. 7 milyar insanın yaşadığı gezegende bu olayları yaşayan ya da kötü düşünceler arasına hapsolmuş tek kişi değilsiniz. Sizler gibi olan tonlarca insan var ve hepsinin kaçırdığı tek nokta kendilerini sevmek. 

Bu yazının şarkısı ise Scars To Your Beautiful. 

Akustik versiyonu + Türkçe çeviri: 

Orijinal versiyonu: